به گزارش تحریریه، «نوریل روبینی» اقتصاددان مشهور به «فایننشال تایمز» اظهار داشت جامعه جهانی با انبوهی از تهدیدات جدید مواجه است که ممکن است آن را به دوران جنگ، بیماری های همه گیر و قحطی بازگرداند.

به گفته مردی که از سوی وال استریت «دکتر عذاب» لقب گرفته است، دوره خوش‌بینی و رشدی که در ۷۵ سال گذشته به طول انجامیده است یک استثنا برای بشریت بوده است، نه یک قاعده.

وی گفت: من فکر می‌کنم که دنیا واقعاً مانند قطاری است که با سرعت کند در حال خارج شدن از ریل و نابودی است. تهدیدهای جدید بزرگی وجود دارند که قبلاً مطرح نبودند، و این تهدیدها در حال بیشتر شدن هستند و ما برای مقابله با آن ها بسیار کم کار می کنیم.

روبینی که در سال ۱۹۵۸ به دنیا آمده است، می گوید پیش از این هرگز نگران جنگ بین قدرت های بزرگ، تغییرات آب و هوا، بیماری های همه گیر جهانی، جهانی شدن یا جنگ های تجاری نبوده است. او هشدار داد «آیا نگران رکود شدید یا افسردگی بزرگ بودم؟ البته که نه. آیا نگران بحران مالی بودم؟ من هرگز در مورد بحران مالی نشنیدم... شرایط کنونی اما متفاوت است نسبت به ۷۵ سال گذشته که صلح نسبی، پیشرفت و رفاه موجود بود. قبل از آن تاریخ بشریت سرشار از قحطی، جنگ، بیماری و نسل کشی ها بود.»

به گفته روبینی، سیاستمداران و اقتصاددانان به طور سیستماتیک با تلاش خود برای تداوم سلطه در دوره بحران اقتصادی اشتباه می کنند. به عنوان مثال، آنها به طور جدی تلاش و زمان لازم برای مبارزه با تورم صرف نکردند زیرا آن را دست کم می گیرند. نه، این یک رکود کوتاه و کم عمق نخواهد بود، بلکه عمیق است و برای مدت طولانی ادامه خواهد داشت.

این اقتصاددان معتقد است که وضعیت در اروپا در این دوران بسیار بدتر است و برای انگلستان نیز که از قبل در یک رکود تورمی بود چشم انداز رشد اقتصادی منفی خواهد بود.

روبینی افزود: با توجه به اینکه بدهی عمومی دولتی و خصوصی جهانی در سال ۲۰۱۹ در سطح ۳۵۰ درصد تولید ناخالص داخلی جهان قرار داشت حال آنکه در سال ۱۹۹۹ در حدود ۲۲۰ درصد بود؛ بعید است بانک های مرکزی در سراسر جهان نرخ بهره را به اندازه کافی برای مقابله با بحران اقتصادی افزایش دهند.

به گفته روبینی، تنها چیزی که می تواند به مقابله با تمام تهدیدات جهانی کمک کند، پیشرفت های تکنولوژیکی مانند پیشرفت در گداخت هسته ای هستند؛ نتیجه دادن این فناوری ۱۵ تا ۲۰ سال طول می کشد. اما تا ۲۰ سال بعد ما محکوم به فنا خواهیم بود.

پایان/